'Never a dull moment'

‘Quality means doing it right when no one is looking’, zei de Amerikaanse autofabrikant Henry Ford ooit. Dat mag zo zijn, maar dit neemt niet weg dat kwaliteit van zorg juist kan toenemen als je anderen laat meekijken. Om deze reden bezoekt de Commissie Kwaliteit van de Nederlandse Vereniging voor Cardiologie de cardiologische vakgroepen minstens eens per vijf jaar.

Vol spreekuur op de poli en mijn sein gaat af. ‘Poli apotheek.’ Ik kijk enkele seconden naar het scherm, aarzelend of ik wel zal opnemen. ‘Goedemorgen dokter Koudstaal’, klinkt een vriendelijke stem. ‘U schrijft Enalapril 10 mg voor, maar dat is niet leverbaar tot week 52.’ Tegenstribbelen kost meer tijd en verlengt het lijden, heb ik inmiddels geleerd. Dus zit ik de komende drie minuten weer driftig te klikken in het elektronisch voorschrijfsysteem om één middel te stoppen, de foutmelding over starttijd en toekomstige stoptijd irritatieloos weg te klikken, en een beschikbaar alternatief te starten.

Met regelmaat loopt een collega uit mijn vakgroep of ikzelf rond in de gangen van het ziekenhuis in de functie van voorwacht, dit vanwege het nijpende tekort aan arts-assistenten. Het is denk ik een herkenbaar beeld; niet alleen in Gouda, maar ook in veel andere Nederlandse ziekenhuizen. Goed voor kortere lijnen met het verpleegkundig team en sneller beleid, dat wel. Maar het vormt wel weer een extra belasting voor medisch specialisten én voor arts-assistenten, die al langere tijd met een maximaal haalbare graad van dienstbezetting worden ingeroosterd.