Beeld: Rachel ter Bekke en Claudia Volders / MUMC+‘Je hebt mensen in de wachtkamer die een hartstilstand hebben overleefd, of van wie een familielid plotseling is overleden. Als je dan het DNA gaat onderzoeken en aanleg voor een plotse hartstilstand constateert, hoe geef je dan die diagnose mee? Je verwacht eigenlijk dat de patiënt wel begrijpt waar je het over hebt. Maar tegelijk stuur je iemand met een tikkende tijdbom naar huis. Wat doet dat met die persoon? Hoe krijg je die complexe medische informatie op een goede manier overgebracht?’ &ellipsis;